Tadašnji Veternik imao je svega dve ulice. Izgrađene kuće bile su tipske, a neke od njih su i danas autentične.
Po završetku Prvog svetskog rata, kralj Aleksandar je svojim dobrovoljcima, koji su učestvujući u velikoj bici protiv bugarskih snaga, bili trajno oslepljeni nervnim gasom, dodelio zemlju u okolini Novog Sada, a na području današnjeg Veternika.
Ti solunci i njihove porodice su naselili plodnu ravnicu i stvorili zametak ovog naselja. Na tadašnji prostor novog Majura doselilo se 37 porodica sa 107 svojih najmilijih.
Železnička stanica Hotekovo, nazvana po obližnjem imanju grofa Hoteka u Futogu, preimenovana je u Veternik 1923. godine, na predlog uprave Doma slepih invalida u Zemunu. Stanovništvo Veternika je između dva popisa (1991 – 10.271 st., 2002 – 18.626 st.) poraslo za skoro 100%. Ovaj porast broja stanovnika je posledica bratoubilačkih građanskih ratova u zemljama bivše Jugoslavije, kao i posleratnih iseljavanja iz tih država.
Od obrazovnih ustanova u Veterniku postoje OŠ „Mihajlo Pupin“, OŠ „Marija Trandafil“ i predškolska ustanova „Radosno detinjstvo“.
Od kulturnih ustanova tu su Kulturno-privredni centar (KPC), Kulturno-umetničko društvo „Sava Vukosavljev” i Folklorno udruženje „Veliko kolo“. Od specijalnih ustanova, postoji jedinstvena i najveća ustanova u Srbiji – Dom za decu i omladinu ometenu u razvoju. Ova ustanova je osnovana i započela sa radom 20.12.1971.godine, a osnovana je od strane Skupštine tadašnje SAP Vojvodine. Zvanično je započela sa radom 1972. godine i obezbedila utočište za 210 štićenika.
U Veterniku se nalazi veliki Dom zdravlja, u okviru kojeg radi više različitih dispanzera.
U Veterniku se nalazi Sportski centar „Vujadin Boškov“, trenažna i boravišna baza fudbalskog kluba „Vojvodina“, sa 6 travnatih terena.
Postoje i klubovi FK Veternik, KK Roling, KK Veternik i OK Reljić.
Od poznatih ličnosti iz sveta sporta u Veterniku žive čuvena braća Kačar: Tadija (1956), magistar sporta i fizičke kulture, i Slobodan (1957), profesor fizičke kulture. Osvajači su najvrednijih trofeja u bokserskom sportu: olimpijskih, svetskih, evropskih, mediteranskih i balkanskih medalja. Slobodan je postao i profesionalni svetski prvak IBF federacije, 21.12.1985 (Pezaro, Italija). Proglašen je za najboljeg sportistu AP Vojvodine XX veka, 2001. godine. Nenad (Tadija) Kačar (1982), vaterpolista, diplomirao je na Fakultetu tehničkih nauka, klupski je prvak Evrope sa VK Bečej, 2000. godine.
Od 2006. igra u Kataniji, na ostrvu Sicilija u Italiji. Gojko (Sreto) Kačar (1987), fudbaler, igrao je u klubovima FK Vojvodina Novi Sad, FC Herta Berlin, HSV Hamburg i FK Anortozis Famagusta. Kao reprezentativac Srbije, osvojio je 2. mesto na Evropskom prvenstvu za mlade, 2007. godine. Učesnik Olimpijskih igara u Pekingu 2008.
Simbol mesta je spomenik srpskom dobrovoljcu u Velikom ratu, koji se nalazi na samom kružnom toku. Spomenik je posvećen srpskim vojnicima iz Prvog svetskog rata, koje je oslepila bugarska vojska na planini Veternik u Makedoniji. Spomenik ima impozantnu visinu od oko tri metra, a izradio ga je poznati vajar iz Sremskih Karlovaca, gospodin Đorđe Lazić Ćapša.
Srpska pravoslavna crkva u Veterniku, izgrađena je i posvećena „Svetom Simeonu Mirotočivom“, a svrstana je među najlepše verske objekte izgrađene krajem 20. veka u Srbiji.
Hram se nalazi kod kružnog toka u Veterniku, na putu Novi Sad – Futog – Bačka Palanka. Oko hrama se prostire veliko dvorište u kome je postavljeno i dečije igralište, a ispred je formiran veliki parking.
Bosanska brvnara s etnografskom zbirkom u Veterniku predstavlja nepokretno kulturno dobro i spomenik kulture. Reč je o kopiji bosanske brvnare koju je sagradio Ostoja Simić, kako bi u njoj izložio i čuvao zbirku muzičkih instrumenata i predmeta umetničke vrednosti poreklom iz BiH, Crne Gore, Srbije i Hrvatske. Zbirka sadrži 216 predmeta starih od 60 do 200 godina.
Ovakva zbirka pruža mogućnosti za proučavanje izvorne materijalne kulture naših naroda, ali i preobražaja navika u upotrebi predmeta zatečenih prilikom doseljavanja u novu sredinu.
Autor teksta : Bogdan Jašović
